Życie i twórczość

Urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach. Rodzice – Scholastyka i Józef Wasiłowscy mieli czworo dzieci. Maria z pozostałym rodzeństwem mieszkała z ojcem, gdyż matka umarła w 1854 roku. Ojciec był prawnikiem, obrońcą Prokuratorii Generalnej i Patronem Trybunału Cywilnego, znawcą i miłośnikiem literatury.

Dzieciństwo spędziła w Kaliszu. W latach 1855-1856 uczyła się na pensji sióstr sakramentek w Warszawie i tam zetknęła się z Elizą Pawłowską, późniejszą Orzeszkową. Przyjaźń ich, scementowana wspólnymi zainteresowaniami literackimi, przetrwała całe życie.

Wyszła za mąż we wrześniu 1862 roku. Miała wtedy dwadzieścia lat. Mąż jej – Jarosław, był o wiele od niej starszy, miał trzydzieści dwa lata. Po ślubie wyjechała z Kalisza, zamieszkując w Bronowie, a potem w Gusinie. W czasie dziesięciu lat małżeństwa Maria urodziła ośmioro dzieci, z czego dwoje zmarło zaraz po porodzie. W 1876 roku poetka rozstała się z mężem. Dwa lata później umarł jej ojciec. Wkrótce zaczęła uczestniczyć w konspiracyjnych i jawnych akcjach społecznych. W 1877 roku przeniosła się z dziećmi do Warszawy, gdzie mieszkała do roku 1890. Zaczęła pracować, udzielając korepetycji.

Jej codzienne życie to żmudna praca na chleb oraz na edukację swoich dzieci. W latach 1884-1886 redagowała pismo dla kobiet „Świt”. Współpracowała również z tygodnikiem „Bluszcz”. Od 1890 roku przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej m.in. w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Włoszech, Francji. Utrzymywała stale kontakt z krajem, współpracując z wydawnictwami, prasą krajową, organizacjami społecznymi a także uczestniczyła w międzynarodowym proteście przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni (1901-1902). Brała udział w wielu akcjach, np.: w walce o prawa kobiet, akcji potępiającej represje władz pruskich. Maria Konopnicka, zarówno w swej pracy literackiej, jak i w społecznym działaniu, nie pozostała obojętna wobec żadnego z ważnych zagadnień społecznych i politycznych swojego czasu. Używała takich pseudonimów jak: Marko, Jan Sawa, Jan Waręż i innych.

Debiutowała w prasie jako poetka w roku 1870. Bardzo szybko jej twórczość poetycka zdobyła powszechne uznanie. Już w latach 1881, 1883 i 1886 ukazały się trzy kolejne serie poezji. Konopnicka była jednak nie tylko wybitną poetką, ale też świetną nowelistką i publicystką. Ogromną częścią jej pisarskiego dorobku jest twórczość dla dzieci. Wiersze i utwory prozą poświęcone najmłodszym czytelnikom, ogłaszane od roku 1884, pozbawione są natrętnego dydaktyzmu, rozbudzają wrażliwość małych odbiorców, cieszą się do tej pory światową sławą.

W 1903 roku poetka obchodziła jubileusz – 25 – lecie pracy twórczej. W dowód uznania otrzymała w darze od narodu polskiego dworek w Żarnowcu koło Krosna na Pogórzu Karpackim. Mieszkała tu odbywając podróże na południe Europy, głównie do Włoch.

Zmarła 8 października w 1910 roku we Lwowie, gdzie została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.

Utwory

Zbiory nowel:

• Cztery nowele” (1888)
• „Moi znajomi” (1890)
• „Dym”
• „Na drodze”
• „Nowele”
• „Ludzie i rzeczy”
• „Na Normandzkim Brzegu”

Utwory dla dzieci:

• „Śpiewnik dla dzieci”
• „O Janku Wędrowniczku”
• „O krasnoludkach i o sierotce Marysi”
• „Na jagody”
• „Nasza Szkapa”

 

Więcej informacji o Marii Konopnickiej można znaleźć na stronie:

https://www.gdanskstrefa.com/maria-konopnicka-znana-i-nieznana/