Alfabet dobrego zachowania, czyli…

AROGANCJA - okazywana słowami, minami, gestami wobec dorosłych jest nie do wybaczenia.

BEKANIE – albo też czkanie, traktowane przez niekulturalnych młodzieńców za „wspaniały” dowcip, a będące wyłącznie kompromitującym dowodem szczególnie niewłaściwego zachowania.

CZEŚĆ - nie żałujmy tego słowa (bardziej czule może być: pa, buźka, hej).CZUŁOŚĆ - w miejscach publicznych trzeba zachować umiar w tym względzie i pamiętać, że patrzą na nas inni.

DECYBELE – wrzaski, krzyki i głośna muzyka, unikajmy tego (cichego głosu słucha się uważniej i jest on cieplejszy).

DO WIDZENIA – elementarny wyraz kultury.

DRZWI – przepuszczamy wychodzących, zawsze pozwalamy wejść najpierw kobietom, dziewczętom i starszym.

DYSKRECJA – umiejętność zachowania tajemnicy, nie powtarzamy osobom postronnym    powierzonych nam sekretów.

DZIEŃ DOBRY – obowiązkowo mówić i mówić, nigdy nie zaszkodzi, nic nie kosztuje.

DZIĘKUJĘ – używać przy każdej sposobności (patrz: dzień dobry).

ELEGANCJA – to styl bycia i ubierania się, polega na „dyskretnym uroku”.

FAIR PLAY - szlachetna gra, w życiu codziennym polegająca na tym, żeby nie oszukiwać, nie wygrywać cudzym kosztem, nie wykorzystywać swojej przewagi.

FILIŻANKA – trzymamy za ucho wszystkimi palcami.

GAFA – zachowanie nietaktowne, raczej nie zamierzone, wynikające z nieuwagi, niewiedzy czy roztargnienia, gdy się zdarzy, nie wpadajmy w panikę i szybko przeprośmy.

GOŚCIE – wypada zapytać rodziców, czy mogą przyjść, przyzwoitość nakazuje również po zabawie doprowadzić mieszkanie do stanu poprzedniego.

GRZECHY SZKOLNE – zwalenie na kogoś swojej winy, skarżenie, podlizywanie się, przezywanie kolegów, wyśmiewanie lub przedrzeźnianie nauczyciela.

HERBATA „MACZANKA” – wyciągamy za „ogon”, wyciskamy łyżeczką i odkładamy na specjalny talerzyk.

HIGIENA – obowiązuje codzienne mycie się od stóp do głów. Uwaga! Polewanie brudu wodą kolońską daje efekty żałosne.

IMIENINY – nie zapominajmy solenizantom złożyć życzeń.

JEDZENIE – mlaskanie, siorbanie, cmokanie, czyli jedzenie głośne i niechlujne bardzo kompromitujące!

KŁANIANIE SIĘ – młodsi kłaniają się starszym, uczniowie nauczycielom i innym pracownikom szkoły, chłopcy dziewczętom (reguła: uprzejmiejszy kłania się pierwszy).

KSIĄŻKI – pożyczone oddajemy we właściwym terminie!

LISTY – cudza korespondencja to rzecz święta, nie do wybaczenia jest otwieranie i czytanie cudzych listów.

LOJALNOŚĆ – to bardzo rzadka, a bardzo ważna cecha charakteru. Należy być lojalnym wobec rodziny i przyjaciół.

ŁYŻECZKA – zawsze wyjmujemy ze szklanki, gdy pijemy herbatę (w przeciwnym wypadku grozi wybiciem oka!).

MOWA SZTUĆCÓW – po skończonym posiłku odkładamy sztućce na talerzu równolegle do siebie po prawej stronie.

NIEPUNKTUALNOŚĆ – ten, kto się spóźnia, zraża do siebie ludzi, jeszcze zanim ich zobaczy.

OBGRYZANIE PAZNOKCI – unikajmy, zwłaszcza w towarzystwie.

OBRAŻANIE SIĘ – dąsanie o byle co, „muchy w nosie” to mało elegancki (a przy tym nudny!) sposób załatwiania swoich porachunków.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA SWOJE CZYNY – gotowość do przyznania się do swoich błędów.

ODPROWADZANIE DO DOMU – chłopiec odprowadza swoją dziewczynę, koleżankę do domu, jest to zarazem obowiązek, jak i przyjemność.

PIERWSZEŃSTWO – w drzwiach, na schodach, przy częstowaniu ma dziewczyna, kobieta, osoba starsza.PLOTKA - jest w bardzo złym tonie. Świadczy o osobie, która plotkuje, że jest pusta i nie ma nic do powiedzenia na inne tematy. Takiej osobie nie należy ufać.PLUCIE – czynność szczeniacka i obrzydliwa.PODAWANIE RĘKI – pierwsza podaje rękę osoba ważniejsza: starsza młodszej, dziewczyna chłopcu.PODRYWANIE – nie ma nic zdrożnego w podrywaniu, byle było to zręczne, dowcipne, kulturalne i miłe dla obu stron.POMOC – nigdy nie odmawiamy pomocy potrzebującemu czy przyjacielowi, obowiązuje wzajemna troskliwość, czynimy to taktownie i serdecznie, nie wypominamy nikomu, co dla niego uczyniliśmy.PREZENT – jest wyrazem uczuć do obdarowywanej osoby, liczy się pomysł, dowcip, oryginalność (a nie cena!). Powinien być ładnie opakowany. Uwaga! Na prezenty nie nadają się rzeczy używane.PROSZĘ – oznacza nie tylko prośbę, używamy również, gdy przepuszczamy kogoś w drzwiach, podając coś, pomagając w czymś, ustępując miejsca itp.PRZEDSTAWIANIE KOGOŚ – zawsze należy najpierw wymienić nazwisko osoby przedstawianej, a dopiero potem tej, której kogoś przedstawiamy (kobiecie przedstawiamy mężczyznę, starszemu młodszego, koleżance kolegę).PRZEPRASZAM – nie jest to tylko słówko dla tych, którzy czują się winni. Przepraszamy, gdy niechcący sprawiliśmy kłopot, przykrość, niewygodę. Pamiętajmy o bezpłatnym dodatku czyli uśmiechu do wszystkich grzecznościowych zwrotów.

RĘCE – zawsze są widoczne, więc choćby z tego powodu muszą być czyste i zadbane. Nie rozmawiamy z koleżanką, kobietą i osobą starszą trzymając je w kieszeniach.

RODZICE - nie do wybaczenia jest niegrzeczne zachowanie wobec rodziców przy ludziach lub lekceważące wyrażanie się o nich przy kolegach.

ROZMOWA – nie wpadamy nikomu w słowo, nie mówimy jednocześnie, nie przerywamy, nie szepczemy na ucho.

SERWETKA – papierowa służy do wycierania ust i palców.

ŚMIECENIE – człowiek cywilizowany nie wyrzuca śmieci, gdzie popadnie.

TANECZNY BON-TON – chłopiec zaprasza dziewczynę do tańca, po tańcu odprowadza na miejsce i dziękuje za taniec.

TELEFON – dzwoniąc do kogoś witamy się i zawsze przedstawiamy, nie telefonujemy po godzinie 22.00.

UBIÓR SZKOLNY – żadnych wyzywających rzeczy i błyszczących ozdób, nie powinien podkreślać różnic majątkowych. I oczywiście musi być schludny i czysty, dostosowany do okoliczności.

USTĘPOWANIE MIEJSCA – w tramwaju, w autobusie obowiązkowo ustępujemy miejsca osobom starszym i kobietom.

UŚCISK DŁONI – niegdyś był to gest pokoju, dziś jest wyrazem życzliwości i przyjaźni.

UŚMIECH – ułatwia codzienne życie. W sklepie uśmiechając się dostaniemy ładniejszy kawałek mięsa, w urzędzie szybciej załatwimy sprawy, w szkole zyskamy sympatię nauczycieli.

WIZYTA Z RODZICAMI – nie okazujemy, że się nudzimy, nie chodzimy z męczeńska miną i nie jęczymy „chcę do domu”.

WYRAZY NIEKULTURALNE (NIECENZURALNE) – zdecydowanie nie używamy żadnych wulgarnych i obelżywych wyrazów.

ZACZEPKI – nie reagujemy na uliczne zaczepki, zwłaszcza gdy są ordynarne.

ZAPROSZENIE – nie przyjmujemy zaproszeń do domu czy samochodu od nieznajomych.

ŻUCIE GUMY – uważa się za objaw lekceważenia rozmówcy.

ŻYCZLIWOŚĆ – okazana ludziom wraca bardzo szybko. Powinno się być życzliwie nastawionym do wszystkich ludzi, co wcale nie znaczy, że należy się dawać naiwnie wykorzystywać! Życzliwe nastawienie potrafi zdziałać cuda.

A teraz sprawdź Na ile jesteś cool ? (psychotest)

Źródła:

Dańkowska Maria: Nastolatki i bon ton. Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne 1990

Lady Perfect: Sztuka życia czyli encyklopedia dobrych manier. Warszawa, Wydawnictwo Koroprint – Elew 2000